Akademicki Klub Górski "Halny" przy Politechnice Poznańskiej

Peru, Chachani, Cordillera Huayhuash,
Laguna Carhuacocha, Laguna 69, Laguna Paron

UWAGA! Z przyczyn niezależnych jesteśmy zmuszeni przenieść prelekcję na inny termin (prawdopodobnie w październiku). O szczegółach będziemy informować wkrótce. PRELEKCJA 10.06 NIE ODBĘDZIE SIĘ.

Akademicki Klub Górski „Halny” serdecznie zaprasza studentów, absolwentów, członków Klubu oraz wszystkich pozostałych sympatyków turystyki na prelekcję podróżniczą. Prelekcja odbędzie się we wtorek 10.06.2025 r. o godzinie 19:00 w sali CW9 w Centrum Wykładowym Politechniki Poznańskiej (1. piętro, niedaleko głównego wejścia). O swojej zeszłorocznej podróży do Peru opowiedzą nasi koledzy z klubu i ze szlaku – Bartek Syk i Kasia Fiszer-Syk.

„Cinco polacos sin burro – starszy Pan z pełną uwagą rzucił w naszą stronę. W połowie trekkingu przez Kordylierę Huayhuash dotarliśmy pod wieczór do jedynej wioski na trasie marszu. Nie wiedzieliśmy, że wieść o nas rozniosła się już po okolicy. Jadąc do Peru nie wiedzieliśmy wielu innych rzeczy, dzięki termu ten wyjazd był pełny niespodzianek i zaskoczeń. Tym samym zapraszamy was na pokaz, na którym opowiemy o jednym z najbardziej spektakularnych trekkingów na planecie, pokażemy jak zdobywaliśmy wygasły wulkan Chachani, w końcu odpoczywaliśmy w Kanionie Colca.”

Wstęp wolny!

Zima na Dachu Świata. Z Polski do Mongolii na rowerze

Akademicki Klub Górski „Halny” serdecznie zaprasza studentów, absolwentów, członków Klubu oraz sympatyków turystyki na prelekcję podróżniczą. Prelekcja odbędzie się we wtorek 13.05.2025 r. o godzinie 19:00 w sali CW1 w Centrum Wykładowym Politechniki Poznańskiej. O swojej rowerowej podróży opowie Łukasz Majewski, który w marcu tego roku po dziewięciu miesiącach na siodełku dotarł z Poznania do Ułan-Batoru.

Zamarza pasta do zębów, płyn do soczewek, majonez. Cieszę się i wzruszam na każdym zakręcie, na każdym metrze w Pamirze.
Głowa bolała trochę pierwszego dnia od wysokości; pierwszy nocleg na 4000 mnpm to wynalezienie patentu na marznący wystający ze śpiwora nos.
Widziałem stado jaków, widziałem rozwalone tiry na poboczu. Odcina mi tlen delikatnie powyżej 4000, zamarzają mi łzy ze wzruszenia o poranku.
W Alichur w końcu, po 4 dniach drogi, zjadłem coś co nie jest zupką chińską. Ogrzewałem się w oszchonie, zamarzł mi majonez, ale to już pisałem, inshalla nie zamarzła jeszcze benzyna.
Pamir, Dach Świata – jak tu pięknie, jak tu ciężko żyć, jak tu ciężko podróżować. Zapraszam na opowieść o zimnie, wietrze, wysokościach i pięknych ludziach. O tym wszystkim co spotkało mnie zimą na słynnej Pamir Highway.

Wstęp wolny!